μετάβουλος

μετάβουλος, -ον (Α)

αυτός που μεταβάλλει την απόφαση του, που αλλάζει το φρόνημά του («ἀποκρίνεσθαι δεῑται νυνὶ πρὸς Ἀθηναίους μεταβούλους», Αριστφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α)-* + -βουλος (< βουλή «σκέψη, απόφαση»), πρβλ. σύμ-βουλος].